Μαύρη μέρα δεν είναι όταν «χάνουμε» σε μια σύγκρουση. Μαύρη μέρα είναι όταν φτάνουμε σε μια σύγκρουση. Έτσι χάσαμε την Παρασκευή. Όμως για κάθε ένα άτομο που κατάλαβε τα αυτονόητα, δηλαδή ότι όσο μετριοπαθείς και να είναι οι προθέσεις κάποιων από τους «πατριώτες», στην καρδιά των ομάδων αυτών μόνο φόβος, ρατσισμός, ανοησία και ένα χέρι με λοστό υπάρχει, για κάθε ένα άτομο που το κατάλαβε αυτό, σημειώσαμε μια μικρή νίκη.
«Εγώ δεν είμαι ρατσίστρια, αλλά η κυβέρνηση θα μας κάμει»
Αυτό ήταν το πρώτο που είχε να πει μια ακροάτρια στο τέλος της χθεσινής πρωινής εκπομπής του Καναλιού 6. Και φυσικά, ο κ. Μιχάλης, που δεν αφήνει κουβέντα να ππέσει χωρίς να απαντήσει έδωσε τη σωστή απάντηση: Δεν υπάρχουν αλλά- αν δεν είσαι ρατσιστής, αυτό είναι στάση ζωής και δεν μπορεί να το αλλάξει καμιά κυβέρνηση.
Για αυτό και πέρα από την άμεση ευθύνη για τα επεισόδια της Παρασκευής (κάναμε καλά να ανακόψουμε την ρατσιστική πορεία; θα έπρεπε ίσως να την αφήναμε μετά από λίγο να περάσει γιουχαΐζοντας τους- όπως αναπόφευκτα έγινε; θα μπορούσε η αστυνομία να είχε κινητοποιήσει περισσότερους; μήπως η αστυνομία ουσιαστικά τους προστάτευσε αφού ούτε ένας από αυτούς δεν συνελήφθη; δεν έπρεπε να αντιληφθεί ο Δήμος Λάρνακας τους κίνδυνους;) πρέπει να θυμόμαστε ότι πίσω από την σωστή στην ουσία της θέση πως το κράτος πρέπει να αποκτήσει σωστή μεταναστευτική πολιτική βρίσκονταν πλακάτ με ανοησίες του τύπου «τους στέλνει η Τουρκία», «σε λίγα χρόνια θα είσαι μειονότητα», πορωμένοι που έφτασαν στις Φοινικούδες με μαχαίρια και φωτοβολίδες και έβριζαν και προκαλούσαν ελπίζοντας να γίνουν αυτά που έγιναν.
«Κουλία, ντροπή, μαζί με τους Ναζί»
Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να τονιστεί μετά τα επεισόδια στις Φοινικούες είναι η συμμετοχή στην πορεία του Ζαχαρία Κουλία αλλά και δημοτικού συμβούλου της Λάρνακας.
Ο Ζαχαρίας Κουλίας εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια των επεισοδίων. Ίσως να είχε μια στιγμή αυτοκριτικής, αλλά πολύ αμφιβάλω. Την επόμενη όχι μόνο διατήρησε τα ίδια τσιτάτα, αλλά χωρίς ντροπή επανέλαβε, ξανά, το γνωστό πλέον ως ψέμα για τα «μεγάλα επιδόματα» σε μετανάστες. Όταν ένας βουλευτής λέει ψέματα εν γνώση του, τότε ήρθε η ώρα να ζητήσουμε την παραίτηση του. Ο δημοτικός σύμβουλος με ευκολία έβριζε τον επικεφαλής της ΚΙΣΑ και μετά το τέλος των επεισοδίων, έξω από τον Αστυνομικό Σταθμό Λάρνακας, διατράνωνε πως «δεν είχατε ούτε έναν Σκαλιώτη μαζί σας» και πως η ΚΙΣΑ «μαζεύκει κοπελλούθκια» από άλλες πόλεις για να προκαλέσουν ζημιές (βγάζοντας και υπόνοιες ρατσισμού μεταξύ πόλεων δηλαδή). Αν γίνει γνωστό και διασταυρωθεί το όνομα του, τότε δεν θα έπρεπε άμεσα να παραιτηθεί;
Εν τω μεταξύ, ο βουλευτής Τάσος Μητσόπουλος ο οποίος κατάγεται από τη Λάρνακα έσπευσε μετά τα επεισόδια στον αστυνομικό σταθμό (καλώς), όπου σοκαρισμένος ψέλλισε κοινοτυπίες για το «ξένο αυτό φαινόμενο» (κακώς).
Δηλαδή: Καλές προθέσεις. Αδύναμες bayramdan sonra αντιδράσεις.
Κι αυτό το πλέγμα, κακοπροαίρετων, θρασύτατων ψευτών και καλοπροαίρετων, αδύναμων αντιδράσεων συνοψίζει από που αρχίζουμε. Τους ακραίους που αποφάσισαν να επιτεθούν με φωτοβολίδες, άτομα όπως ο κ. Κουλίας και ο συγκεκριμένος δημοτικός σύμβουλος, αλλά και το άνευρο κοινωνικό σύνολό μας, τους ανέχονται λόγω ψήφων, ατολμίας και υφέρποντος ρατσισμού. Και μιλάμε για εκλελεγμένους αξιωματούχους. Το σύνθημα «Κουλία, ντροπή, μαζί με τους Ναζί» μπορεί να υπερβάλει στην απόδοση αρκετής συνοχής μεταξύ ρατσιστών ώστε να τους αποκαλεί «Ναζί», όμως δεν υπερβάλει καθόλου στην ντροπή που θα έπρεπε να προκαλεί.
Τα γεγονότα τα έχουμε πει, ξανά και ξανά. Πέρα από το μπλοκάρισμα της πορείας, οι απέναντι είχαν τα μαχαίρια, οι απέναντι φώναζαν «Έξω οι ξένοι από την Κύπρο», οι απέναντι χρησιμοποιούσαν το «τούρκος» για βρισιά και είχαν πολλά να πουν για τον «σιήστο που μας ξημπάρρωσε».
Να τη θυμάστε την 5η Νοεμβρίου.
«Έπρεπε να το δω. Δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα. Όμως ενώ στεκόμουνα εκεί, στη μέση των ερειπίων, ένιωσα ξαφνικά πως όλα συνδέονταν. Και μπορούσα να δω όλα όσα είχαν συμβεί και όλα όσα θα συνέβαιναν. Και όλα συνδέονταν». -«V for Vendetta»
«Περιπολία» στους δρόμους της παλιάς Λευκωσίας και συγκεκριμένα στη Φανερωμένη φέρονται να έκαναν την Κυριακή άτομα που έχουν σχέση με τον ακροδεξιό χώρο. Σύμφωνα με νεαρούς που συχνάζουν στην περιοχή, τα παλλικάρια της φακής εκαπάρτισαν για λίγο και μετά αποχώρησαν, θέλοντας όμως να δώσουν το μήνυμα του «ξέρουμε πού είσαστε».
Αυτό, μερικές μόνο μέρες αφότου άγνωστοι έγραψαν εκφοβιστικά συνθήματα στους τοίχους γύρω από τον Μανώλη, μεταξύ των οποίων και το χυδαίο «αν θέλουμε σας καίμε», το οποίο γράφτηκε μάλιστα πάνω στον τοίχο του περίβολου της εκκλησίας. Κι εκεί παραμένει, με μια προσθήκη από το αντίπαλο «στρατόπεδο» που πρέπει να μας θυμίζει ότι αν οι νεοφανείς «ελληνόψυχοι» ακροδεξιοί της χώρας μας συνεχίσουν να προκαλούν ίσως πετύχουν τις συγκρούσεις που επιθυμούν - κάτι που δεν θέλει κανείς.
-δημοσιεύτηκε στα παραπολιτικά του σημερινού Πολίτη (χωρίς, βέβαια, τα λινκς) φώτο από το antistasi.info και το σάιτ του ΕΛΑΜ, τα οποία προφανώς υπερυφανεύονταιγια τα στοιχισμένα σε γραμμές οπαδόπουλα τους
Το Σάββατο έγινε συνάντηση του Συμβούλιου Νεολαίας Κύπρου που απαρτίζεται από νεανικές ΜΚΟ και κάμποσες «νεανικές» κομματικές οργανώσεις (δύο-τρεις για κάθε κόμμα). Στην ημερήσια διάταξη ήταν και η σύνδεση με το Συμβούλιο της πρώτης κυπριακής οργάνωσης για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, της Accept.
Η παρουσίαση της ομάδας ήταν, μάθαμε, κάπως... αθυρόστομη. Συμπτωματικά, αντιπρόσωποι συγκεκριμένου κομματικού χώρου στο προοδευτικό κέντρο χρειάστηκε την ώρα εκείνη να απαντήσουν το τηλέφωνό τους και να βγουν από την αίθουσα. Τυχαίο; Αργότερα τήρησαν ηχηρή αποχή από την ψηφοφορία για την είσοδο της Accept στο Συμβούλιο, μαζί με ορισμένους αντιπροσώπων άλλου (θεωρητικά) πιο προοδευτικού κομματικού χώρου. Τυχαίο; Το πιο ενδιαφέρον; Σε έγγραφο που προτάθηκε σχετικά με τις σεξουαλικές διακρίσεις, γινόταν αναφορά στην ανάγκη για σεξουαλική διαπαιδαγώγηση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης (στην αρχή του εγγράφου) και στη νομική κατοχύρωση των σχέσεων μεταξύ ομόφυλων (προς το τέλος του εγγράφου).
Οι ίδιοι προοδευτικοί κεντρώοι πρότειναν τροποποίηση για τη διαπαιδαγώγηση και... αγνόησαν την πιο επίμαχη πρόνοια για τη νομική κατοχύρωση. Κάτι δεν συνάδει εδώ; Το πιθανότερο είναι να μην διάβασαν το έγγραφο μέχρι το τέλος...
-δημοσιεύτηκε στα παραπολιτικά του σημερινού Πολίτη
Θα νόμιζε κανείς πως με τόσο ελεύθερο χρόνο στα χέρια τους [ώστε να θυμούνται κάθε πραγματικό ή φαντασιακό περιστατικό σεξισμού, ταξικού, ηλικιακού και ηλιακού ρατσισμού στο μπλογκ τους] τα παλικάρια του Christofias Watch δεν θα ασχολούνταν ιδιαίτερα με κάποιον που τους διαβάζει μια φορά κάθε δύο μήνες. Κι όμως.
Με το Christofias Watch έχω μια σχέση αθκιάσης- απέχθειας. Ως φοιτητής ακολούθησα τα πρώτα του βήματα περίεργος για το πού ακριβώς το πήγαιναν. Αρχικά: 1. θεώρησα πως επρόκειτο για κάποια πολύ έξυπνη προσπάθεια παρωδίας των φαινόμενων πατριδολαγνείας και γιαλαντζί αγωνιστικότητας. Άλλωστε πως να παρει κανείς το γεγονός πως οι αγωνιστές είχαν ως φώτο τους στο Facebook, για αρκετό καιρό, τους πρωταγωνιστές του Lost να ποζάρουν ηρωικά; 2. σκέφτηκα πως θα έπρεπε να ήταν και όσοι πιστεύουν στην επανένωση της χώρας εξ ίσου θρασείς και εριστικοί, αντί να απολογούνται για τις απόψεις τους. Έκτοτε, και χάρη στην κριτική φίλων και συντρόφων στον αγώνα για αφελληνισμό της Κύπρου και της προσβολής των εθνικών μας χαρουπιών από δάκο αναθεωρώ. Δεν αξίζει σε κανέναν να φτάνει σε τέτοια επίπεδα χυδαιότητας.
Τελικά, και πολύ πριν επιχειρήσουν να βαφτίσουν εαυτούς μάρτυρες της ελευθεροτυπίας , αντιλήφθηκα πως όχι, δεν επρόκειτο για παραπλανημένους έφηβους που λόγω ανησυχίας για την πατρίδα τους πήραν τον λάθος δρόμο αλλά για κάτι πιο επικίνδυνο [ή και ανόητο]: παίκτες σε ένα ακόμα μίζερο μικροπολιτικό παιχνίδι μεταξύ φατριών των κομμάτων του λεγόμενου «κεντρώου χώρου».
Τα μισά τους ποστ είναι πατριωτικά inside jokes και ΔΗΚΟϊκές και ΕΔΕΚίτικες βεντέττες και τα άλλα μισά κλασσικά παραδείγματα αντιΑΚΕΛικών συνδρόμων που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κάνουν τους ΑΚΕΛικούς να αναβιώνουν τις δικές τους εμμονές και δεν αποτελούσαν την σκληρή, ουσιαστική κριτική στον Πρόεδρο Χριστόφια που νομίζουν πως είναι.
Τακτική μου όταν (και όσο) διάβαζα και σχολίαζα στο συγκεκριμένο μπλογκ ήταν να ασκώ κριτική επί της ουσίας, και όταν δεν έπαιρνα απαντήσεις να επαναλαμβάνω το ερώτημα μου. Κάποια στιγμή τα σχόλια μου διαγράφηκαν από το Μπλογκ για την Υπεράσπιση της Κομματοκρατίας γιατί ενοχλούσαν περισσότερο από σχολιαστές με τους οποίους συμφωνώ αρκετές φορές ιδεολογικά αλλά έπεφταν στο ίδιο επίπεδο με τους «Επίτροπους». Μετά που σχολιαστής του μπλογκ με τον οποίο είχα κάνει ειλικρινείς συζητήσεις αναρωτήθηκε για την τακτική αυτή, μου απονεμήθηκε χάρη και άδεια να εκφέρω γνώμη. Έκτοτε, και ειδικά από τότε που έπαψα να είμαι φοιτητής, ασχολούμαι σπάνια- ίσως γιατί δεν θέλω και να συνεισφέρω στο επικοινωνιακό παιχνίδι της φατριάς που προσπαθεί να αναστήσει το φαντασιακό «βροντερό 76%» αποτυχάνοντας οικτρά, ξανά και ξανά.
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι κάποιος θα ήθελα να διαβάσει ένα σεντόνι με απαντήσεις σε κάθε σχολιαστή στην ανάρτηση για το ΡΙΚ που ενέπνευσε τη χθεσινή ανάρτηση. Θα επιχειρήσω να απαντήσω όμως συνοπτικά στην ανάρτηση περί της «γραμμής που μας χωρίζει»:
1. Χαίρομαι που δεν επιμελείστε πλέον τα σχόλια. Προχωρήσατε ένα βήμα πιο κοντά στη δημοκρατία την οποία επικαλείστε αν και υποψιάζομαι πως η τακτική «γεμίζω το χώρο με τα σχόλια με άσχετες μαλακιούλες» είναι άλλου είδους φίμωση του διαλόγου- φίμωση με τον πνιγμό τους μέσα σε φωνασκίες...
2. Αν ο Δρουσιώτης ή ο Στρατής σχολίασαν σεξιστικά τη Φανούλλα Αργυρού ή τη Μικαέλλα Λοΐζου θα διαφωνήσω μαζί τους. Όμως: α. Οι ρατσιστικές αναφορές της Φανούλλας Αργυρού όπως δημοσιεύτηκαν στο μπλογκ σας είναι τέτοιες είτε προέρχονται από άντρα είτε από γυναίκα. Δεν χρειάζεται να καταφύγω σε σεξιστική γλώσσα όταν η κ. Αργυρού απροκάλυπτα διαφημίζει τον ρατσισμό της με ημιμαθείς χαρακτηρισμούς περί «γύφτων», «Μόγγολων» και άλλων αποδιοπομπαίων τράγων της εθνικής καθαρότητας. Από αυτή την άποψη διαφωνώ με τον Δρουσιώτη μόνο εάν και εφόσον έπεσε στο επίπεδο σας. β. Την σεξιστική επίθεση που ισχυρίζεστε πως έγινε κατά της Μικαέλλας Λοΐζου την ερμηνεύω ως παρεξήγηση καθώς η έκφραση «θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει» αναφέρεται στο Μέτωπο και τις φερόμενες έμμεσες και άμεσες διασυνδέσεις του με την ακροδεξία. [Θα ήταν καλό αν βάζατε και κάποιες παραπομπές στους ισχυρισμούς σας τους οποίους ξεγοφιάστηκα να εντοπίσω αναλώνοντας χρόνο και κόπο, κάτι που προφανώς δεν σέβεστε αρκετά τους αναγνώστες σας να κάνετε]. Πάντως μου κάνει εντύπωση που μου κάνετε επίθεση επειδή δεν υπερασπίστηκα την τιμή της Μικαέλλας, με την οποία είμαι πολύ καλός φίλος εδώ και χρόνια και γνωρίζω πως είναι εντελώς ικανή να υπερασπιστεί το φύλο της και μόνη της. Αφήστε που είμαι ίσως από τους λίγους της «παρέας μου» [και έχω διαφωνήσει ξανά και ξανά] που εκφράζω δημόσια την πεποίθηση ότι το Μέτωπο, παρά την πλάνη στην οποία βρίσκονται τα μέλη του και την διαχρονική παραπλάνηση των Κομματοκρατών για μαξιμαλιστικές και ασαφείς «λύσεις» την οποία επιμένει να σφιχταγκαλιάζει, είναι μια φωνή με την οποία πρέπει να έρθουμε σε διάλογο.
3. Το επιχείρημα «εν της παπαθκιάς τα ξύλα» που αποτελεί και δικό μου all time favourite μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τις δύο πλευρές μιας συζήτησης. Εσείς το χρησιμοποιείτε επιλεκτικά και παραπλανητικά, αποφεύγοντας να αναφερθείτε στην άμεση σύνδεση των ουσιαστικών ιδεών σας με τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, καλυπτόμενοι έναν μανδύα προοδευτισμού που δεν πείθει.
Καταδικάσατε την επίθεση κατά του μετανάστη στην Μακαρίου; Καλά κάνατε. Αλλά μην περιμένετε συγχαρητήρια για τα αυτονόητα, σαν άλλος υπουργός προεδρίας που θεώρησε πως έκανε κάτι το καταπληκτικό με την παραίτηση του για το ρουσφέτι. Γιατί αν και, σαν καλοί πολιτικάντηδες, καταδικάζετε τα συμπτώματα μιας άρρωστης κοινωνίας, αποφεύγετε επιμελώς να μιλήσετε για τις ρίζες των προβλημάτων και να επιχειρήσετε ουσιαστική κριτική. Και παράλληλα προωθείτε τις νοοτροπίες της μετατροπής της μειοψηφικής άποψης σε άντρο προδοτών, ανέχεστε τον απροκάλυπτο ρατσισμό (φτάνει να είναι μικροαστικός και φραστικός) και βιάζετε τη δημοκρατία... στο όνομα της.
Αλήθεια, αφού είμαστε «ακραίοι περιθωριακοί»γιατί ασχολείστε μαζί μας; Και γιατί υποθέτετε ότι συμπορεύομαι απόλυτα με τους συναδέλφους μου; Δεν εργάζονται όλοι οι οργανισμοί ως κόμματα όπου οι διαφορετικές απόψεις στοχοποιούνται και στήνονται μέχρι και... «αγωνιστικά» μπλογκ εξυπηρέτησης σκοπιμοτήτων.
Λέγομαι Γιώργος Κακούρης. Κατάγομαι από δεξιά οικογένεια της Άσσιας. Ο ένας παππούς μου πολέμησε στην ΕΟΚΑ, αιχμαλωτίστηκε από την κατοχική δύναμη και βασανίστηκε για την υποστήριξη του στην Ένωση. Ο άλλος παππούς μου έκρινε χωρίς παρωπίδες τους πάντες γύρω του σε σημείο που οι «αριστεροί» τον θεωρούσαν «δεξιό» και οι «δεξιοί» «αριστερό». Η μητέρα μου αιχμαλωτίστηκε από τον κατοχικό στρατό στις πορείες των γυναικών στον Άγιο Κασσιανό τη δεκαετία του '80.
Τοποθετώ τον εαυτό μου στην προοδευτική αριστερά, όχι σε αυτή που τη βρίσκει με τις παρανοημένες ιδέες του Μαρξ και ούτε σε αυτή που νιώθει ότι πρέπει να δικαιολογήσει τον πατριωτισμό της ανεμίζοντας σημαίες τρίτων χωρών.
Διάλεξα να εργάζομαι στον «Πολίτη» επειδή οι απόψεις μου συμπίπτουν ως επί το πλείστον με αυτές των συναδέλφων μου κι επειδή είμαστε μια μειοψηφία που πιστεύω μπορεί μόνο να αυξηθεί όσο θα εκφράζουμε τις απόψεις μας δυνατά και κόντρα στην μιζέρια της κομματικής ελίτ που αντιπροσωπεύετε.
Η γραμμή που μας χωρίζει είναι η γραμμή μεταξύ όσων γνωρίζουν πως βρίσκονται στη μειοψηφία, ή πως αυτά που θα πουν δεν θα αρέσουν αλλά συνεχίζουν να τα λεν, επώνυμα, φέροντας και διατηρώντας την ευθύνη για τις απόψεις τους από τη μια- και των απολογητων των ψευδαισθήσεων που οι κατά συρροήν αποτυχημένοι πολιτικοί μας θέλουν να έχουμε για να διατηρηθούν στην εξουσία λίγο ακόμα από την άλλη.
Η τραγική πλάνη σας είναι ότι βρίσκεστε στην αντίθετη πλευρά της γραμμής στην οποία αναφέρεστε. Διότι η επανάσταση του χθες είναι το κατεστημένο του σήμερα, κι εσείς διεξάγετε τον αγώνα άλλων γενιών και υπερασπίζεστε αντανακλαστικά τη συντήρηση.
Η καπηλία των αγώνων για τη δημοκρατία που έκανε η προηγούμενη γενιά δεν αποτελεί αγώνα. Ούτε η εργολαβική εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων.
Η κυρία Ανθή, με το κατά λάθος send του θρυλικού email της 28ης Ιουνίου 2010 που πάτησε ίσως περάσει στην ιστορία μαζί με τον κύριο Θεμιστοκλέους ως η αρχή του τέλους για την Κομματοκρατία [ή τη σημερινή μορφή της].
Τζαι εξηγούμαι: η μιά λόγω άδολου λάθους, ο άλλος λόγω μισαλλοδοξίας, έφεραν από ένα κόμμα ο καθένας σε δύσκολη θέση, αποκαλύπτωντας μιαν αμαρτία (η μία) τζαι έναν τρόπο σκέψης (ο άλλος) την οποία όλα τα κόμματα μοιράζονται ως σύνολα (με ατομικές βέβαια εξαιρέσεις τζαι διαβαθμίσεις αθλιότητας για τα μέλη τους).
Το ίδιο το κόμμα σε κάθε περίπτωση, στις πρώτες, κρίσιμες ώρες/μέρες της υπόθεσης παίζει πελλό για την ουσία του θέματος:
"Ο Δημοκρατικός Συναγερμός εκφράζει τη λύπη του για την καθυστέρηση να αντιδράσει και να διαχωρίσει τη θέση του από απαράδεκτες ύβρεις και χαρακτηρισμούς που έχουν εκφραστεί μετά την πρόσφατη δημοσιοποίηση έκθεσης της Επιτρόπου Διοικήσεως για το θέμα ενός πιθανού συμφώνου συμβίωσης ομόφυλων ατόμων. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, ως μια σύγχρονη, αδογμάτιστη Ευρωπαϊκή παράταξη που σέβεται την ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια, θα αξιολογήσει και θα τοποθετηθεί επί του ζητήματος όταν αυτό εγερθεί με τρόπο συγκεκριμένο."
Δεν εκφράζει λύπη για τη θέση, αλλά για την καθυστέρηση της αντίδρασης. Δεν παίρνει θέση επί της ουσίας και βάσει των αρχών τις οποίες επικαλείται αλλά το παραπέμπει ως παρατζεί.
"Εκφράζουμε τη λύπη μας γιατί ένα λάθος σε αποστολή ηλεκτρονικής αλληλογραφίας γίνεται προσπάθεια να μετατραπεί σε θέμα στα ΜΜΕ. Όπως σίγουρα συμβαίνει και με άλλους πολιτικούς χώρους, πόσο μάλλον με το μεγαλύτερο κόμμα της Κύπρου, αρκετός κόσμος επικοινωνεί καθημερινά μαζί μας, είτε για να εκφράσει τις απόψεις του, είτε για να εκφράσει κάποιο παράπονο, είτε για να ζητήσει συγκεκριμένη βοήθεια για κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Εμείς ως ΑΚΕΛ κρινόμαστε από το πώς εμείς ενεργούμε για να στηρίξουμε τον κόσμο και όχι από το αν τα διάφορα αιτήματα, προβλήματα ή απόψεις του κόσμου κρίνονται δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα. Το ΑΚΕΛ συμπεριφέρεται πάντοτε, και αυτό το ξέρει καλά ο κόσμος, μέσα στα πλαίσια της διαφάνειας και της αξιοκρατίας."
Ξανά, η έκφραση λύπης έχει να κάμει με το ότι το θέμα... έγινε θέμα [σαν δεν ντρέπουνται, να κάμμουν το ρουσφέττι θέμα αντί να μας πιστέψουν σιόρ]. Κι ακόμα χειρότερα, κάμμει πως κάτι που ούλλοι ξέρουμε πως υπάρχει εν υπάρχει τζαι χώννεται πίσω που το δάχτυλο του.
Στην ουσία η ατυχία των δύο κομμάτων εν ότι εν τα πρώτα που εκτίθενται για το συγκεκριμένο θέμα τραβώντας ούλλα τα πυρά. Η τύχη των υπολοίπων ένει ότι μπορούν να ανασάνουν με ανακούφιση τζαι να μουλλώσουν σε μια γωνιά καρτερώντας να ησυχάσει η κατάσταση. Αλληλοκάλυψη δηλαδή μεταξύ των κομματικών ελίτ για να περάσουν τζ' ως παράτζει. Ο μαννός ο ψηφοφόρος εννά το ξιάσει τζαι τούτο.
Μέχρι σήμερα κανένα κόμμα εν έσιει πάρει θέση για τις δηλώσεις του κ. Θεμιστοκλέους εκτός που ανακοίνωση των Οικολόγων. Που τα εχτές μόνο ο εκπρόσωπος τύπου του ΔΗΣΥ έσειρε ένα "Το κάθε σχόλιο περιττεύει" τζαι αναμένουμε να δούμε τι εννά συμβεί.
Να θυμάστε. Ο κύριος Θεμιστοκλέους ήταν η αφορμή να δημιουργηθεί σε τούντην συντηρητική κοινωνία μας δυναμική για τη δημιουργία γκέι κινήματος. Τι θα μπορούσε άραγε να προκαλέσει η κυρία Ανθή;
Τζαι καρτερούμε μέρα νύχτα να φκάλει δελτίο τύπου το ΔΗΚΟ ενάντια στο ρουσφέττι. Επειδή θα είναι αστείο σε τόσα πολλά επίπεδα, σαν την «Αίγια» στες αρκές της.
Πραγματικά πολύ τολμηρός ο Δημήτρης Χριστόφιας… Κανόνισε, λέει, για σήμερα το μεσημέρι, να δεχθεί στο Προεδρικό Μέγαρο αντιπροσωπεία της ομάδας –ποδοσφαίρου- του Παναθηναϊκού, η οποία και θα του επιδώσει αναμνηστική πλακέτα. Ο τελευταίος ο πολιτικός άρχων που το έκανε αυτό ήταν, πέρσι, ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος υποδέχθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου την πρωταθλήτρια Ευρώπης ομάδα μπάσκετ του ΠΑΟ και θα θυμάστε τι ακολούθησε (συντριβή στις εκλογές, παραίτηση από την αρχηγία της ΝΔ, χρεοκοπία, ΔΝΤ)… Μήπως να το ξανασκεφτόταν ο Πρόεδρος; Στην ανάγκη, ας τους στείλει στον Αρχιεπίσκοπο να πάρουν ευχή, μπας και πάρει κανένα πρωτάθλημα η ΑΕΚάρα…
Δαίμων
Αν έσιετε την έννοια μήπως τζαι κολλήσει παραπάνω γκαντεμιά ο Αρχιεπίσκοπος [φήμες!] σκεφτείτε πως το σιορότερο που μπορεί να γίνει είναι να υπερνικήσει η γκαντεμιά της ΑΕΚ, να καθαιρεθεί ο Ηρόδοτος σε εκκλησιαστικό πραξικόπημα, να φάει ο Κύκκου τα λεφτά της εκκλησίας στο κουμάρι και να καταλήξει ο Αρχιεπίσκοπος να δουλεύει στο Johny Rockets των κατεχομένων. Στον μήνα θα καταρρεύσει και η οικονομία των κατεχομένων και θα ζητήσουν άνευ όρων επανενσωμάτωση στη ΚΔ.
Επειδή βαρκούμαι να τα ξαναγράφω, χρησιμοποιώ τζείνα που έγραψα ήδη:
Μια από τις προβληματικές παρενέργειες της υπόθεσης γύρω από την ανάκριση (όχι τη σύλληψη) ατόμου φερόμενου ως διαχειριστή του "Χριστόφιας Watch" είναι ότι έδωσε την ευκαιρία να χρωματιστεί ο φασισμός... επανάσταση. Και αν όσα ακούστηκαν για τις μεθόδους της αστυνομίας ισχύουν, ο πιθανώς ατσούμπαλος (τουλάχιστον) χειρισμός ενός προβλήματος δεν αναιρεί το πρόβλημα, ούτε την ποιότητα των σχολίων στο μπλογκ. Ας είμαστε καθαροί: ως επί το πλείστον οι διαχειριστές (για να μην πούμε για τους σχολιαστές) ουδεμία σχέση έχουν με τον δημοκρατικό διάλογο και δεν αποτελούν επικριτές της κυβέρνησης αλλά έμμεσους δικαιωτές της μανίας καταδίωξης που λειτουργεί σαν άλλοθι για την κυπριακή λεγόμενη Αριστερά. Ήδη όμως έχει δημιουργηθεί η εντύπωση διαδικτυακά (διότι το συγκεκριμένο παιχνίδι εκεί παίζεται) ότι συνελήφθη ένας άνθρωπος λόγω των απόψεών του. Ευτυχώς, σε πείσμα όσων φαντασιώνονται φίμωση της ελευθερίας του λόγου -και σε πείσμα όσων θα ήθελαν να καταστήσουν εαυτούς "μάρτυρες"- το ιστολόγιο παραμένει στο διαδίκτυο και ο καθένας μπορεί να κρίνει τη σοβαρότητα όσων αναμένονταν να βγουν χθες με σημαίες και με ταμπούρλα για να κατοχυρώσουν τον πνευματικό φασισμό με... επαναστατικές ορολογίες.
*Η φωτογραφία από το http://redduckling.blogspot.com/2009/06/4734956.html, το οποίο φυσικά ήβρα τυχαία μέσω του Αγίου Γκουγκλ του εικονοβρίσκοντα, μεγάλη η χάρη του. Όι εν είμαι Ολυμπιακός.
«Κουλία, ντροπή, μαζί με τους Ναζί»
