Ένας τρόπος υπάρχει να προσπεράσουμε τις μικροπολιτικές διαιρέσεις που ανησυχούμε πως θα καπελώσουν την πρώτη πραγματικά μαζική διαμαρτυρία της ε/κ κοινότητας που είδαμε τα τελευταία 50 χρόνια.
Κι αυτό είναι πως, πέρα από τις εγκληματικές ευθύνες του Προέδρου, του υπουργικού συμβουλίου και των επιτελείων τους, πέρα από την ημιμάθεια των μελών του ΓΕΕΦ, πέρα από την ανεπάρκεια της επιτροπής Άμυνας και όλων των βουλευτών που είχαν δει την έκθεση της Γενικής Ελέγκτριας, πέρα από την ανυπαρξία του γενικού εισαγγελέα και των βοηθών του, η έκρηξη των 98 εμπορευματοκιβωτίων αντικατοπτρίζει σε μεγαλύτερη κλίμακα τους μικρούς συμβιβασμούς στην ασφάλεια, στην μεθοδικότητα, στην σοβαρότητα που κάνουμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.
Την βαρεμάρα του κάθε δημόσιου υπάλληλου που αρχίζει να κλείνει τα πάντα από τις 14:15 για να είναι έτοιμος να εξαφανιστεί στις 14:30 ακριβώς.
Το ασυνείδητο θράσος κάποιου που γνωρίζει πως υπάρχουν περικοπές στο νερό αλλά επιμένει να ραντίζει αβέρτα με το λάστιχο το πεζοδρόμιο.
Την ευκολία με την οποία κάποιος δεν βάζει ζώνη ή κράνος όταν οδηγεί.
Την αδιαφορία με την οποία προωθούμε τον «δικό μας» με μέσο για μια θέση την οποία δεν αξίζει, έτοιμοι παράλληλα να ξεκατινιάσουμε όποιον άλλο το κάνει.
«Ο απλός κοινός νους καταλαμβαίνει περισσότερα» είπε μια κυρία σε μια από τις διαδηλώσεις. Όχι όμως καλή μου κυρία, ο «απλός κοινός νους» ήταν αυτός που μας έφερε ως εδώ γιατί βρίσκεται σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας αντί για ανθρώπους αποδεδειγμένα ικανούς πέραν του μέσου όρου. Η ηγεσία μας είναι μέτρια – και εκεί είναι το πρόβλημα.
Μαζί τους φάγαμε τους 13 της βάσης στο Ζύγι. Οι νοοτροπίες που οδήγησαν μέχρι εδώ είναι δικές μας, όχι μόνο των άλλων. Είναι η φυσική κατάληξη της στάσης του «άεισ’ το για ύστερα». Της προσωρινότητας και του ερασιτεχνισμού των δομών μας, γιατί ζούμε με το όνειρο πως μια μέρα, όταν λυθεί το Κυπριακό, όταν έρθουν οι εξωγήινοι, όταν τελειώσει η πλατεία Ελευθερίας, θα τις ολοκληρώσουμε και θα τις δούμε σοβαρά.
Την Τρίτη η μισοτέλειωτη πλατεία Ελευθερίας εγέμωσε. Ετελειώσαμεν την μόνοι μας. Η μισοτέλειωτη δημοκρατία μας μπήκε στον δρόμο του να ολοκληρωθεί γιατί δεν έχουμε άλλο χρόνο να περιμένουμε. Διαφωνούμε σε όλα τα υπόλοιπα, αλλά στο προεδρικό δεν παίρνουμε πολιτικές ταυτότητες, γιατί συμφωνούμε πως το κράτος μας το θέλουμε να λειτουργεί και να αποδίδει δικαιοσύνη ανεξαρτήτως αξιώματος. Και όποιος πάει με εμβλήματα για να προωθήσει το κόμμα του, την ομαδούλα του, καταλαμβαίνει ότι δεν χωράει εδώ.
Η νέα μέρα της Κύπρου είναι οδυνηρή. Αναμένονται, ίσως, παροδικές νεφώσεις δακρυγόνων. Όμως ξημέρωσε.
Δημοσιεύθηκε σήμερα στο Παράθυρο του Πολίτη.
6 σχόλια:
Το κείμενο βαδίζει σε λάθος μονοπάτια.
Σε λίγο το ΑΚΕΛ θα αποδείξει πως όλα ήταν συνωμοσία των Αμερκάνσκι για να μας επιβάλουν ένα νέο ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧ. Μετά θα βγουν στους δρόμους μαζί με ΕΥΡΩΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ, ΚΕΑ-ΕΛΑΜ, μισό ΔΗΣΥ, κλπ για να καταγγέιλουν τον ξένο δάκτυλο.
Yyyyyiiiiiiiiiiiiihhhaaaaaaaaaa
Μα πώς να πείσουν για ξένο δάκτυλο όταν ο κυπριακός κωλοδάκτυλος εν τόσο προφανής και τον ανεμίζουν και στα μούτρα μας;
Άμαν θητεύσεις σε κομματικές σχολές, όλα είναι δυνατά.
Έτσι να λέμε και καμιάν σοβαρή κουβέντα, γιατί οι λαϊκισμοί πέφτουν σύννεφο από πολιτικούς και πολίτες τις τελευταίες μέρες..
Πιστέυεις δηλαδή ότι η "πρώτη πραγματικά μαζική διαμαρτυρία" έχει σαν στόχο της τη διόρθωση των όσων γράφεις; Είδες κάποιο πανό να γράφει "Εδώ και τώρα εξυγείανση της δημόσιας υπηρεσίας ή πειθαρχία στο στράτευμα ή όχι στη σπατάλη των φυσικών πόρων ή υπακοή στους Νόμους ή όχι στην προώθηση των 'δικών' μας έναντι των καλύτερων";
Κάποια πανό θέλουν να "λιντσάρουμε" τους όποιους ένοχους (που όπως λες ένοχοι είμαστε όλοι) και τα άλλα μισά ήδη εντόπισαν τον ένοχο και θέλουν να "λιντσάρουμε" αυτόν και τους δικούς του. Σωστά.
Και μετά τι; Αφού οι επόμενοι είναι οι ίδιοι με τους προηγούμενους (και αυτό δεν είναι μόνο κυπριακό φαινόμενο) και πάλι τα ίδια θα έχουμε. Ή μήπως σήμερα ξεκίνησαν τα προβλήματα μας; Λες, "Η ηγεσία μας είναι μέτρια – και εκεί είναι το πρόβλημα." Εννοείς, υποθέτω, διαχρονικά. Όχι φέτος και πέρσι.
Αφού η "πρώτη πραγματικά μαζική διαμαρτυρία" έχει σαν στόχο την αλλαγή της σημερινής ηγεσίας, σε αυτήν του χθες και του προχθές, εγώ δεν πάω (αν είναι ΣΚ η διαμαρτυρία γίνεται παραλιακά αντιλαμβάνομαι).
Για τους συνανθρώπους μας που χάθηκαν, για τους δικούς τους που πρέπει τώρα να ζουν χωρίς αυτούς, δακρύζω σπίτι μου.
Εννοώ φυσικά διαχρονικά.
Επίσης, δεν θα σε σταματήσει κανένας από το να πάρεις σχετικό πανό. Και σχετικά πανό έχω δει. Εμείς φτιάχνουμε τις διαδηλώσεις, κάποτε και παρά τις βουλές των "διοργανωτών".
Δημοσίευση σχολίου