Περί παπάδων-προέδρων

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουνα να γράψω για το ξύλο της γαλάζιας αρκούδας το οποίο Δόξα τω Χρυσόστομο θα γλιτώσουμε με το που θα βάλει τη χερούκλα του [κι άλλο] στην παιδεία. Οι θεοί της Μικαέλλας να μου κόβουν λίρες και να του δίνουν σελίνια του Μακαριότατου, πολύ εκτίμηση του έχω.

Αλλά επειδή ευτυχώς το θέμα του alma mater του υπογράφοντα το έχουν αγγίξει σε σημείο "Μάικο Τζάκσο επί 11χρονου" άλλοι, ικανότεροι, μπλογκάδες με τη συμμετοχή πολυπληθούς έκτακτου καστ, ας πάμε για κάτι ελαφρώς διαφορετικό.

This religious relationship with the leader has a wait-and-see attitude with relationships based on confidence and any questioning of leader, autonomy of those acting, and critical conscience being perceived as treachery. The priest-president has neutralized the development of enlightened political judgement among the masses. He has transformed a demanding people into a well-behaved mass trusting in the occurence of miracles.

Αν σας θυμίζει κάτι, κακώς. Άλλωστε η Κύπρος επί Μακαρίου ουδεμία σχέση είχε με την ηγεσία του Aristide στην Αϊτή για την οποία γράφουν οι κύριοι Jean και Maesschalck.

Ένα μάθημα πήρα στην ζωή μου για την πολιτική στην Καραϊβική και τρώω κάθε εβδομάδα και μια φλασιά για το πόσο παρόμοια είναι η ιστορία της Μπανανίας [σύντομο ιστορικό του Γλαύκειου παρατσουκλίου εδώ] με αυτή των "μπανανιών" των "Δυτικών Ινδιών". Κάτι η κατάσταση μιας χώρας που κάποτε ήταν αποικία, κάτι η πρώιμη "δημοκρατία" που βασίζεται σε πατρονιαλισμούς [πατρονισμούς πρέπει να εν ο Κυπριακός όρος] τζαι πελατειακές σχέσεις, κάτι οι γειτονικές χώρες που ψάχνουν ευκαιρία να κόψουν κομμάτι άρκεψα να σκέφτουμαι αν κάτι έξερε όποιος είπε τον Μακάριο "Κάστρο της Μεσογείου".

Όσο σπουδάζω πολιτική θωρώ τόσες πτυχές της Κυπριακής ιστορίας που εν επροσεγγιστήκαν που κανέναν από όσο ξέρω. Υπάρχει ένα βιβλίο για την Κύπρο στο πλαίσιο της ευρύτερης αποικιοκρατίας; Συγκρητική ανάλυση με τις δημοκρατίες της Καραϊβικής; Μια ιστορία της σύγχρονης Κύπρου που την προοπτική της Μέσης Ανατολής; Εε;

... Εννά θάψει κανένας την καρκιά του Μακαρίου να τελλειώνουμε;