Τα μπλουζ της άγριας νιότης

Τα φοιτητάκια τα Κυπριόπουλα, και δη αυτά που σπουδάζουν στο mavro xenitia ένα όνειρο έχουν στην ζωή. Και μιλάμε για μεγάλο όνειρο, φιλοδοξία ολόκληρη, που στήνεται με την σοβαρότητα μακροπρόθεσμου δανείου για αγορά κατοικίας και την νομιμοφροσύνη προικοσύμφωνου.

Θα μου πείτε να κάνουν καριέρα; Να κάνουν οικογένεια; Να κάνουν καριέρα και οικογένεια απαραίτητα μ' αυτή τη σειρά γιατί άμα πεις να το κάνεις ανάποδα την γάμησες; Μήπως να διατρανώσουν την ανάγκη για εθνική ομόνοια και να αγωνιστούν για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στην βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών;

Όχι δα.

Διακαής πόθος της πιτσιρικαρίας [γιατί περί τέτοιας πρόκειται ακόμα και στα είκοσι, με πρώτο και καλύτερο τον υπογράφοντα] είναι να επιστρέψει στην Νήσο των Αγίων και να αράξει. Να πιάσει τα καφέ απ' τα κέρατα, να τρώει λεφτά και το πολύ πολύ να πάθει καμιά ηλίαση στην παραλία.

Εγώ προφανώς διακατέχομαι από μια ελαφριά δόση μαζοχισμού σε σημείο που αρχίζω να σκέφτομαι σοβαρά να αγοράσω μια αλυσίδα και μιά μάσκα με φερμουάρ και να βγω στους δρόμους εις άγραν αφέντρας. Γιατί μετά από μια βδομάδα αμφίβολης ξεκούρασης [Μάνα:"Γιώργοοοοοο, πάμε να φέρουμε πλιθθάρκα να χτίσουμεν φουρνί","Γιώργοοοοο, καθάρισε το χαλί του καθιστικού","Γιώργοοοοοοο, έλα να σου δείξω πώς κόφκουν το κοτόπουλο γιατί με τούτα που τρώεις στην Αμερική θα μου έρτεις πίσω Όσιος"] βγήκα κι άρχισα δουλειά. Σε μια εφημερίδα στην οποία δούλευα και πέρσι καλύπτοντας τα πολιτιστικά πράγματα της Κύπρου. Τρεις γάμους δηλαδή και μια κηδεία.

Δεν ξέρω γιατί αλλά το χαίρομαι να τρώω τις καθημερινές μου γράφοντας. Και να επιστρέφω σπίτι αργά απόγευμα και ίσα που να φτάνω να φάω, να χαλαρώσω, να σπάταλησω κανένα δίωρο από 'δω κι από 'κει και να πάω να ξεραθώ στον ύπνο.

Ναι κυρίες και κύριοι, στις καλοκαιρινές διακοπές εγώ από ατίθασο νιάτο γίνομαι εργαζόμενο αγόρι με ωράριο και paycheck στο τέλος του μήνα.

Θα καταλήξω σαν τον Θείο Σκρουτζ που έχει να κάνει διακοπές από το 1927. Ή πιο πιθανόν, κρίνοντας από άλλους δημοσιογράφους εδώ, ή θα καταλήξω αλκοολικός ή φουγάρο απ' τα τσιγάρα ή ανισόρροπος ή όλα τα παραπάνω που λένε τα κουίζ του Cosmo. Που εγώ φυσικά δεν διαβάζω τέτοια πράγματα γιατί είμαι σοβαρό άτομο. *Γκουχγκουχ*.