Και ναι, κυρίες, δεσποινίδες, κύριοι και τραβέστια, έχω τουλάχιστον ΕΝΑΝ αναγνώστη. Ίσως να μην ακούγεται εντυπωσιακό τώρα αλλά όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς *ανεξαιρέτως* άρχισαν με έναν μόνο αναγνώστη [και ήταν σίγουροι για την σωστή ορθογραφία της λέξης ανεξαιρέτως]. Γιατί, ως γνωστόν, το ένα έρχεται πριν από το δύο.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ακαδημία, το σκυλί που δεν είχα ποτέ γιατί η μάνα μου δεν ήθελε τρίχες στο καθιστικό και την θεία μου την Αποστολία. Καθώς φυσικά και την cyberφίλη μου Asaph που μπήκε στον κόπο να κάνει κλικ στο λινκ μου. Ξέρω, είναι κουραστικό το άτιμο το ποντίκι.
Και όχι, δεν τρώω πρέτζελ. Έχουν συνδεθεί υποσυνειδήτως στο μυαλό μου με τον άλλο μεγάλο Πρόεδρο της διεθνούς πολιτικής σκηνής, τον συνονόματο Μπους τζούνιορ, κι εγώ ως γνωστόν δηλώνω σοσιαλιστής.
Όχι της ΕΔΕΚ. Κανονικός.
Το διαμέρισμα των παιδιών που με φιλοξενούν έχει γίνει βομβαρδισμένο τοπίο. Αυτό γιατί η στρατηγική μου όσον αφορά το πακετάρισμα αποτελείται από τα εξής βήματα:
1. Βγάλε έξω από τα ντουλάπια, τις βαλίτσες και τα σακ βουαγιάζ όλα μα *όλα* σου τα πράγματα και ρούχα, ακόμα και αυτά που δεν θα πάρεις μαζί σου.
2. Άπλωσε τα παράπανω σε όποια επιφάνεια σου βρίσκεται εύκαιρη, κατά προτίμηση καρέκλες, τραπέζια και κλιματιστικά. [Στην περίπτωση μου τα παιδιά δεν έχουν ακόμα καρέκλες και τραπέζια, το διαμέρισμα όντας καινούργιο γαρ. Για αυτό και τώρα γράφω από το πάτωμα σαν Γιαπωνέζος χρηματιστής.]
3. Άρχισε σιγά σιγά, και καλύπτοντας μια περίοδο μεγαλύτερη της εβδομάδας, να βάζεις πράγματα στις βαλίτσες και στα κουτία που θα αφήσεις να σου φυλάξουν τα παιδιά που έκαναν το σφάλμα να σε φιλοξενήσουν. Εννοείται οτι η διαδικασία αυτή θα επαναληφθεί αρκετές φορές μέχρι να είναι όλα έτοιμα.
Παράδειγμα ένα μπουκαλάκι αψέντι που μου έφερε η Εύα από τας Πράγας. Λόγω ότι το φυλάω για ειδική περίπτωση, το μπουκαλάκι έχει ταξιδέψει από κούτα- σακ βουαγιάζ και σακ βουαγιάζ- κούτα κανά δυό φορές μέχρι τώρα. Απ' την μία σκέφτομαι οτι μπορεί να μου χρειαστεί στην Κύπρο. Με το που αρχίζουν οι ειδήσεις των οχτώ και μισή θές να έρθεις σε κατάσταση μέθης- θα φταίει το κλίμα, αυτό που ήτανε στραβό και το έφαγε κι ο γάιδαρος. Από την άλλη σκέφτομαι οτι μπορεί να σπάσει καθώς το μεταφέρω και να το βάλω στο σακίδιο μου και να το κρατάω στο αεροπλάνο αποκλείεται γιατί ως γνωστόν το αψέντι στην Αμερική είναι πα-ρά-νο-μο.
Όπως με όλα τα μεγάλα διλλήματα της ζωής μου, αποφάσισα να αναβάλω την απόφαση και να το αφήσω στο πάτωμα. Ανάποφευκτα κάποια στιγμή, κάνοντας κάτι άλλο, το κλώτσησα και το έστειλα στην άλλη άκρη του δωματίου όπου κατέληξε άφθαρτο μεν, shaken and stirred δε.
Ε, τότε το τύλιξα καλά σε ένα φανελάκι που δεν με χαλάει να γιομίσει αλκοόλ και το έβαλα στην σακ βουαγιάζ. Κι αυτή ήταν η ιστορία μου.
Η επόμενη ανανέωση μου πλέον από την Νήσο των [Τρ]Αγίων. Έχετε γεια βρυσούλες του Washington Square Park.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου