Ώρες ώρες θέλω να αλλάξω εθνικότητα

Τι μέρα κι η σημερινή... Άλλαξα template και σαν να μου αρέσει περισσότερο το νέο. Από την άλλη όμως έχω ένα κάρο πράγματα να αλλάξω πριν να είμαι τελείως ευχαριστημένος. Προς το παρόν όμως είμαι ολίγον τι πελαγομένος από το νέο του πράγματος μεν, απασχολημένος με τις προετοιμασίες της αναχώρησης από την Νέα Υόρκη δε.

Πήγα να μαγειρέψω ομελέτα σήμερα και μου βγήκε χυλός. Αυτή τη φορά βέβαια ήταν λίγο πιό πυχτός χυλός άρα είμαστε στον σωστό δρόμο.

Σε δύο φόρουμ μπαίνω τακτικά, και στα δύο έχουν βαλτεί να με βγάλουν έξω απ' τα ρούχα μου [και δεν είναι και δύσκολο- φοιτητής γαρ έχω ρέψει που θα λέει κι η μάνα μου μόλις με δει]. Το ένα δεν είναι επί του παρόντος. Το άλλο όμως με έκανε να αρχίσω να σκέφτομαι για θέματα στρατού, άκρατου πατριωτισμού και της εθνικής καφροσύνης της 'Ελληνικής Άρειας Φυλής'.

Κάποτε που λέτε ήμουν κι εγώ ένα άξιο τέκνο της πατρίδος. Ήθελα τους κακούς Τούρκους να φύγουν απ' τα κατεχόμενα και να πάνε πίσω στην Ασία (sic), ήθελα να πάρουμε την Πόλη και φυσικά σκεφτόμουνα "τι καλά που θα ήταν να είχαμε πόλεμο". Και τώρα τα θυμάμαι αυτά και κοκκινίζω. Γιατί από τότε, παρ' όλη την πλύση (αν)εγκεφάλου αναρωτιόμουνα καμιά φορά- άνθρωποι δεν είναι κι αυτοί; Φταίει ο κόσμος της Τουρκίας για τις μαλακίες της κυβέρνησης τους;

Κι εκεί που μπήκα στον στρατό με μερικές αμφιβολίες και τον φόβο οτι θα κατέληγα πορωμένος Τουρκοφάγος, βγήκα με ακόμα περισσότερες αμφιβολίες και έχοντας μάθει και ακούσει πράγματα που πριν ούτε στο όνειρό μου δεν τα είχα σκεφτεί. Όσο μάλιστα περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο βλέπω οτι τουλάχιστον οι Ελληνο- Κύπριοι δεν είναι οι good guys απ' την ταινία με τους καουμπόηδες.

Τα τελευταία χρόνια έχω ακούσει οτι η ΕΟΚΑ ήταν εξ ίσου αντι-κομμουνιστική οργάνωση όσο ήταν "εθνικοαπελευθερωτική". Έχω ακούσει για καταστάσεις Σερβίας την δεκαετία του '60, για την δικτατορική πλευρά του 'πεφωτισμένου Ηγέτη' Μακαρίου, για καλά κρυμένες εθνικές ομάδες στην Ελλάδα και τα λοιπά και τα λοιπά. Πρώτη φορά μου ήρθε και η έμπνευση ότι η 'Μικρασιατική Καταστροφή' που την παρουσιάζουμε στα βιβλία σαν μια βάρβαρη πράξη που ήρθε από το πουθενά, ήταν ουσιαστικά τα αντίποινα για έναν επεκτατικό πόλεμο που τον ξεκίνησε... η Ελλάδα.

Γι' αυτό και τώρα δεν έχω υπομονή όταν ακούω νέα παιδιά να αναμασούν ξανά και ξανά τις ίδιες μαλακίες που τους φύτεψαν στο κεφάλι οι 'Εθνοπάτερες' και οι 'Άγιοι Ημών Πατέρες'. Δεν μπορώ να το χωνέψω πως πολλοί από αυτούς δεν θα μπουν στον κόπο να σκεφτούν δυό φορές τα όσα ακούν και να πουν τα πράγματα με το όνομα τους.

Αααχ, τα 'πα και ξεθύμανα.