Δευτέρα 23 Ιουλίου 2007

Ίντα εκλογές; Άγια ολάν, αφού έσιει στρατόν.

Εντάξει, προφανώς το ΑΚ στην Τουρκία ενίκησε τις εκλογές. Τζαι λαλώ προφανώς για να είμαι συμβατός με τις όπως πάντα πανέξυπνες τζαι προσεκτικές αντιμετωπίσεις της Εθναρχίας τζαι της υπόλοιπης Νέας Τριμερούς- η Εθναρχία θωρεί τζείνα που θέλει, ας πούμε τον
ουσιαστικό ρόλο, που διαδραματίζει ο στρατός στην Τουρκία και τις έντονες θέσεις του στο κυπριακό

[παρόλο που μετά τα αποτελέσματα των εκλογών πρώτη φορά έσιει Ισλαμικό κόμμα τον αέρα να μεν σίυψει μόλις του πει ο Μπουγιουκανίτ] τζαι φυσικά είπε μας τζαι για το ότι

εισήλθε στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση το ακροδεξιό κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης των "Γκρίζων Λύκων", του Ντεβλέτ Μπαχτσελί.ε
τζαι πως

μετά την εξέλιξη αυτή ο Ταγίπ Ερντογάν, υποστήριξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ενδεχομένως να αντιμετωπίσει με πιο σκληρό τρόπο τα εθνικά ζητήματα, προκειμένου να ικανοποιήσει τους ακραίους εθνικιστές.

Επείδη ένα κόμμα που έπιασε 14% εννά κάμμει ότι θέλει το ΑΚ [το οποίο ΑΚ εν περίπου στα 40% τζαι κατά πάσα πιθανότητα ήβρε τα με τον στρατό τωρά που εν μπορεί να βάλει όποιον του κατεβεί για Πρόεδρο]. Κάποιος να εξηγήσει του Πάλμα την διαφορά μεταξύ Προεδρικού τζαι κοινοβουλευτικού συστήματος παρακαλώ; Τζαι οτι η κοινή λογική επιβάλλει πως ένα μετριοπαθές κόμμα όπως το ΑΚ εννά προσπαθήσει να έβρει μετριοπαθείς διεξόδους για να μεν αρρώσουν οι Ευρωπαίοι τζαι να μεν σιαστεί ο στρατός;

Αλλά εντάξει, εν τζεν ανάγκη να κάτσουμε να σκεφτούμε. Έσιει στρατόν ολάν, τζαι ο στρατός κάμμει ότι θέλει.

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2007

Λατρεμένη ομοιογένεια

Προσπαθώντας να διατηρήσω έναν σχετικά σταθερό ρυθμό δημοσιεύσεων εννά σας κοπυποστάρω σήμμερα ένα άρθρο το οποίο δημοσίευσα σε ομογενειακή εφημερίδα τον Μάρτη. Έννεν ακριβώς φρέσκο αλλά το θέμα βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο σημείο που το άφησα τότε, όταν μέσα στα νεύρα έγραψα το άρθρο στο τρένο από την Αστόρια προς το Μανχάταν.

Είναι θέμα ομογενειακό, κάτι με το οποίο έχω ασχοληθεί περισσότερο από οτι θα ήθελα, αλλά να δείτε πως στην κατάσταση των μέσων μαζικής ενημέρωσης της Αστορίας μπορούμε να μάθουμε πολλά τζαι για το Κυπριακό χωριό. Δημοσιεύτηκε λοιπόν σε μια όσο να 'ναι αξιοπρεπή εφημερίδα της Αστόριας, λίγες εβδομάδες πριν φύγω βράζοντας από αυτό το παναΐρι.

Τι έμαθα στην Ομογένεια
Γράφει ο Γιώργος Κακούρης
Ένας νέος δημοσιογράφος που μόλις βγαίνει από το αυγό μαθαίνει και αντιλαμβάνεται πολλά όταν ασχοληθεί με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Ελληνόφωνης κοινότητας της Νέας Υόρκης. Δεν τα μαθαίνει όλα μονομιάς (γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι άλλωστε) αλλά όταν μετά από δυόμισι χρόνια έχει, όπως εγώ, περάσει από την ελπίδα στην αδιαφορία και από εκεί στην απαξίωση και τούμπαλιν, καταλήγει να έχει αποκομίσει και κάτι.

Σημείο 1ον: Στην Αστόρια, Μ.Μ.Ε. δεν πάει να πει Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά Μέσα Μονομανούς Εμπάθειας. Το κάθε τσαρδί, έντυπο, ραδιοφωνικό ή διαδικτιακό δημιουργείται από αντίδραση σε όλα τα υπόλοιπα. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι το κάθε μέσο είναι φορέας των προσωπικών σχέσεων αυτού που το έχει και ότι πέφτει τόσο εύκολα στο λούκι να καθορίζεται από τι θα πει για τους απέναντι; Και για το αν θα αφήσει το κοινό του να πάει και στους απέναντι ή να τολμήσει να εξασκήσει το δικαίωμα του στην επιλογή; Από οτι φαίνεται ο σκοπός τέτοιων μέσων δεν είναι να ενημερώσουν με κάποια δεοντολογία, να ψυχαγωγήσουν με κάποια ποιότητα ή, όπως κάθε επιχείρηση, να βγάλει κέρδος. Το οποίο μας οδηγεί στο-

Σημείο 2ον: Ένα υγιές μέσο εργάζεται είτε με έσοδα από διαφημίσεις είτε με κρατική υποστήριξη είτε με την υποστήριξη του κοινού του. Κοινή λογική. Ένα ομογενειακό μέσο δουλεύει με αγαθοεργίες, παρακάλιο, κάποτε εκβιασμούς ή αγιογραφίες ατόμων και θεσμών. Αν έβγαινε η New York Times ας πούμε με το πρωτοσέλιδο να μας λέει πόσο μεγάλη επιτυχία ήταν το τάδε gala ή πόσο γενναιόδωρη η τάδε δωρεά θα τους παίρναμε με τις πέτρες. Αν το προσέχαμε δηλαδή το πρωτοσέλιδο της Times γιατί-

Σημείο 3ον: Τα Ομογενειακά Μέσα Μονομανούς Εμπάθειας κατά κανόνα αφορούν ένα φανταστικό κρατίδιο σε μια γωνιά της Νέας Υόρκης η οποία προφανώς έχει αποσχισθεί από τις Η.Π.Α. και είναι υπερπόντια αποικία της Ελληνικής Δημοκρατίας στο αρχαιοελληνικό πρότυπο, χωρίς οποιαδήποτε σχέση με την χώρα στην οποία βρίσκεται. Για αυτό ας πούμε η αύξηση των επιτοκίων και η τιμή της ντομάτας στην Μητέρα Πατρίδα είναι πιο σοβαρό θέμα από την τιμή της βενζίνης στο New Jersey και τις δηλώσεις ενός Πολιτειακού Βουλευτή. Άμα θέλετε ενημέρωση για την κοινωνία στην οποία βρίσκεστε χάσετε- αυτά μπορείτε να τα βρείτε καλύτερα στα Αγγλόφωνα Αμερικάνικα μέσα. Όσο για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα... η δορυφορική και το διαδίκτυο σας δίνουν την ευκαιρία και ενημέρωση να έχετε και σοβαρή ανάλυση να ακούσετε.

Σημείο 4ο: Όσο για τις επόμενες γενιές Ελληνοαμερικάνων, που οποιοδήποτε σώφρων Μέσο θα ήθελε να προσεγγίσει, αυτά που θέλουν να μάθουν για τα νέα από την πατρίδα τα μαθαίνουν από τις προαναφερθείσες νέες διόδους επικοινωνίας. Το δυνατό σημείο των Μέσων Μονομερούς Εσωστρέφειας μπορεί να είναι τα ομογενειακά θέματα, αλλά όσα παιδιά Ελληνικής καταγωγής έχω γνωρίσει ενδιαφέρονται περισσότερο για τον Πετρέλη και το Παρά Πέντε παρά για την Ομοσπονδία. Υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά είναι γεγονός πως για τα μορφωμένα παιδιά στο πανεπιστήμιο μου εμείς στα ομογενειακά μέσα είμαστε μια γραφικότητα που αφορά ίσως τον παππού τους και η Αστόρια μια τεράστια καρικατούρα.

Δεν είμαι απαισιόδοξος. Με χαρά μου βλέπω να γίνονται προσπάθειες που με διαψεύδουν σε όλα τα παραπάνω σημεία, αν όχι στα Μ.Μ.Ε., τουλάχιστον στην συμμετοχή ομογενών όλων των ηλικιών σε εκδηλώσεις και προσπάθειες διατήρησης της Ελληνικής ταυτότητας της κοινότητας. Η κοινότητα υπάρχει, αναπτύσσεται και ευημερεί, πολύ φοβάμαι όμως πως εμείς στα μέσα έχουμε μείνει πίσω. Θα δούμε υγιή Μ.Μ.Ε. τα οποία ούτε υποχείρια θα είναι ούτε θα βρίσκονται στο άλλο άκρο της απέραντης αποδιοργάνωσης και απαξίωσης από την γενιά που μπορεί να της δώσει ζωή. Το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτά τα μέσα θα είναι αυτά που έχουμε τώρα.

Ωραία η ηθογραφία αλλά για το θέατρο, όχι για τα ράδια και τις εφημερίδες.


Κυριακή 15 Ιουλίου 2007

... την διαφήμιση ουδείς

Σύμφωνα με φίλους και γνωστούς αυτό θα έπρεπε να το είχα αναφέρει εδώ τζαι θκιό- τρεις μέρες, αλλά επειδή το να αναβάλω πράγματα χωρίς λόγο είναι ένα από τα καλύτερα στοιχεία του χαρακτήρα μου σας τα λέω σήμερα.

Αυτή τη Κυριακή [σήμερα δηλαδή για όσους βρίσκονται εν γη εναλία] εκδίδομαι! Πιο συγκεκριμένα, ένα μικρό διήγημα το οποίο έγραψα δημοσιεύεται σήμερα στον Εξάγγελο, το μηνιαίο ένθετο του Πολίτη.

Και παρά την σημερινή επάρατη επέτειο [ναι ναι, επάρατη], το διήγημα δεν έχει να κάνει με το πραξικόπημα αλλά με το άλλο αγαπημένο θέμα όλων μας. Τίτλος: "Πορνοαπαγόρευσις".

Αυτά από μένα για σήμερα. Αν θέλετε επετειακά σας παραπέμπω εδώ για κάτι παλιότερες επετειακές μου σκέψεις και στην Δρακουνάρα μας η οποία και πάλι με καλύπτει απόλυτα.

Και μια ευχάριστη είδηση [από Πολίτη]:
"Θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι νεανικό, φρέσκο και με στυλ για τους μαθητές μας", δήλωσε ο Ερωτόκριτος, τονίζοντας ότι ήταν τιμή του που του ζητήθηκε από τον υπουργό Παιδείας, Άκη Κλεάνθους, να αναλάβει το όλο σχεδιασμό της νέας μαθητικής ενδυμασίας. [...] Όσο για τους χρωματισμούς που επιλέγηκαν για τις νέες μαθητικές στολές, υπογράμμισε πως δεν ήταν καθόλου τυχαίοι. "Η νέα ενδυμασία των μαθητών στηρίζεται στα χρώματα της κυπριακής σημαίας, δηλαδή το πορτοκαλί-κίτρινο, λευκό και πράσινο και στο γαλάζιο της ελληνικής σημαίας".
Έτσι καλά μου παιδάκια. Μην και ξεχάσετε γιατί διατηρούμε ζωντανό τον αγώνα από το 1931. Για να ντύνεστε αεροσυνοδοί κάθε μέρα στο σχολείο και να μπορείτε να διαδηλώνετε τον πατριωτισμό σας και με ένα γαλάζιο μεταξωτό φουλάρι στας εθνικάς εορτάς.