Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2006

Ελάτε να μπούμε στο πνεύμα

Στην Βρετανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στον "Δυτικό" κόσμο γενικότερα μαίνεται η συζήτηση για το κατά πόσο είναι καλό πράγμα να λαλούμε αδιακρίτως "Καλά Χριστούγεννα" γιατί σου λέει έτσι μπορεί να προσβάλεις Μουσουλμάνους, Εβραίους κτλ κτλ οι οποίοι δεν γιορτάζουν την συγκεκριμένη γιορτή. Μια συζήτηση πολύ ενδιαφέρουσα γιατί έχει να κάμει με την ελευθερία του λόγου, την ανεκτικότητα, τον διαχωρισμό εκκλησίας- κράτους τζαι άλλα τέθκοια εορταστικά.

Καλά νέα όμως κυρίες και κύριοι, συναγωνιστές, συναγωνίστριες και κυβερνητικοί πράκτορες. [Ναι, σε 'σένα μιλάω]. Ο λεγόμενος "πόλεμος εναντίων των Χριστουγέννων" δεν έφτασε ακόμα στην Κύπρο. Τζαι το διαπίστωσα πέραν πάσης αμφιβολίας όταν έκανα την πτήση Λονδίνο- Λάρνακα με την Colonial Airways [πρώτη φορά θωρώ τόσα Αγγλικά προγράμματα σε Κυπριακή πτήση, για να μεν μιλήσω τζαι για το κανάλι "μάθετε Ελληνικά για να μιλάτε με τους ιθαγενείς"].

Εγύριζά μέσα στα duty free [όπου τελικά ήπια ένα αναψυκτικό τζαι εγόρασα ένα βιβλίο για τον Πόλεμο των Έξι Ημερών] όταν άρχισα να βλέπω παντού κόσμο με Μουσουλμανική [εμάντεψα] περιβολή. Ξέρω φυσικά οτι δεν ντύνονται με τον ίδιο τρόπο όλοι οι Μουσουλμάνοι ανά το παγκόσμιο [όι τίποτε άλλο να μεν με λαλείτε τζαι ρατσιστή δηλαδή], αλλά είδα γυναίκες με μαντήλες που άφηναν ακάλυπτα από το πρόσωπο σε μόνο τα μάτια σε κάποιες περιπτώσεις και κάτι κατάλαβα. Οι άντρες της παρέας, γιατί τελικά για παρέα επρόκειτο, φορούσαν άσπρες ριχτές κελεμπίες στο καταχείμωνο, πλεκτά καπελάκια και σάνδαλα. Υπήρχε φυσικά και κόσμος με δυτικά ρούχα σε συνδιασμό με τα άλλα.

Φαντάστηκα πως θα έπαιρναν το αεροπλάνο για κάποια χώρα της Μέσης Ανατολής, αλλά τελικά τους είδα να έρχονται μαζί μου στην πτήση για Κύπρο. Η οποία Κύπρος είναι βέβαια χώρα της Μέσης Ανατολής αλλά μην το πείτε δυνατά γιατί θα πάθουν εφραγμα οι Ευρωπαίοι που τους εγελάσαμε τζαι εμπήκαμε μέσα.

Στο αεροπλάνο ανακάλυψα δύο πράγματα, ένα καλό και ένα κακό. Το καλό ήταν οτι για πρώτη φορά εδώ και χρόνια μπήκα σε αεροπλάνο της Colonial και δεν άκουσα να παίζει η ορχηστρική εκδοχή της Αννούλας του Χιονιά. Δεν ξέρω αν χάλασε η κασέττα που τους έδωσε το ΡΙΚ, αλλά φέτος έπαιζαν Χριστουγεννιάτικα σε κάτι άγνωστες Αμερικανικές εκδοχές.

Το κακό ήταν πως για ταινία είχα να διαλέξω μεταξύ Lindsey Lohan και Devil Wears Prada. Το οποίο δεύτερο τελικά δεν ήταν άσχημο αλλά ξεφεύγω από το θέμα μας.

Καθώς έμπαιναν λοιπόν στο αεροπλάνο οι Σαουδάραβες [που μπορεί να μην ήταν, αλλά μια και πέταγαν για Jedda είπα να το γενικοποιήσω α λα Κυπριακά- να λαλείτε καλά που εν λαλώ τίποτε άλλο δηλαδή] είχα την τύχη να δω έναν Μουσουλμάνο να τραγουδά το Jingles Bells. Όπως λοιπόν έπαιζε η μουσική από τα μεγάφωνα, ένας, δύο, τρεις πέρναγαν και τραγουδούσαν για τα τρίγωνα κάλαντα.

Φαντάζομαι οι άνθρωποι θα πήγαιναν για να κάνουν το χατζιάτο τους στην Μέκκα και οτι δεν ήταν απαραίτητα Σαουδάραβες, αλλά το να βλέπεις έναν Μουσουλμάνο προσκυνητή να σιγοτραγουδά πρίμο σεκόντο με Αμερικανική ηχογράφηση σε Κυπριακό αεροπλάνο οτι "ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά" εμένα μου κάνει δικαίωση του σουρεαλισμού.

Και ολοκληρώνοντας: όχι δεν νομίζω πως οι Κυπριακές θα έπρεπε να "κόψουν" το τραγούδι, ούτε κατ' επέκταση στην παρανοϊκή τακτική του "δεν γιορτάζουμε καμία γιορτή μήπως και προσβάλλουμε". Ιδανικό για εμένα είναι ακόμα το Αμερικανικό μοντέλο όπου ο καθένας γιορτάζει ότι θέλει, όποτε του κάτσει. Αλλά κοίτα να δεις που φανήκαμε πιο φιλελεύθεροι κι από τους φιλελεύθερους επειδή είμαστε υπερβολικά... αχάπαροι του τι γίνεται γύρω μας.

Καλά Χριστούγεννα σε όσους τα γιορτάζουν, καλό Χάνουκκα στους Εβραίους και καλές οτι-γιορτές-και-να-γιορτάζετε στους δωδεκαθεϊστές!

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006

Προσεχώς: απόφοιτος

Μετά που δεκαπέντε λεπτά που εγύρεφκα τις σημειώσεις μου πάνω στην πολιτική ιστορία της Γουιάνας [χωρίς να έχω φυσικά ακόμα να τις εντοπίσω], μου ήρτε επιφοίτηση. Όχι φυσικά για το που τις έβαλα τις άτιμες τις σημειώσεις- όπως έψαχνα εκατάλαβα οτι εκτός απροόπτου την Τρίτη στις 12 το μεσημέρι εννά είμαι απόφοιτος NYU [NYU Alumnus δηλαδίς], εννά είμαι δημοσιογράφος με πτυχίο τζαι το κυριόττερο, εννά πρέπει να ανακαλύψω τι θέλω να το κάμω το γέριμο το πτυχίο.

Φυσικά όλα αυτά είχα τα ξανασκεφτεί, αλλά κοιτάζοντας πως ήταν το δωμάτιο μου εκατάλαβα
πως όσο τζαι να 'ναι, η κατάσταση με τα πράγματα μου τζαι τες κάσιες που, δύο μήνες μετά την μετακόμιση, εν εσυσταριστήκαν ακόμα φέρει έναν κάποιον μεταφυσικό συμβολισμό.

Ας πούμε μπορεί μπαίνοντας κάποιος μέσα να νομίσει οτι επέρασε στη ζώνη του λυκόφωτος τζαι πως αν πάρει την λάθος στροφή εννά τον φάει ο δράκουλας. Εγώ όμως ξέρω που βρίσκονται [σχεδόν] τα πάντα τζαι με λλίη προσπάθεια βρίσκω τα. Ε, έτσι εν τζαι τα σχέδια μου για το μέλλον.

Φυσικά ακόμα δεν αποφοίτησα επίσημα. Πρώτα πρέπει να βαθμολογηθούν οι εξετάσεις, να μπουν στο GPA μου οι νέοι βαθμοί, να σιουρευτώ οτι τα επέρασα [τζείνο που ελάλουν το εξ απροόπτου] τζαι τον Μάη πιάννω χαρτί. Αλλά θεωρήτικά ετέλειωσα. Ποιού να το πω τζαι ποιός να πιστέψει;