Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2005

Πώς έφτασα στην Κύπρο

...αφού δεν τραβάω για δημοσιεύσεις σε συνέχειες, τι θέλω και τις αρχίζω;

Μετά από μια γαμάτη μέρα στο Λονδίνο, ήρθε η ώρα να φύγω. Μπαίνουμε λοιπόν στον υπόγειο με την Αλεξία και την Γεωργία, φτάνουμε στο Heathrow πάνω στην ώρα για να μην χάσω την πτήση και...

...μετά από ένα μισάωρο στην ουρά του check in φτάνω επιτέλους στην κοπέλα πίσω από τον πάγκο. Όλα αρχίζουν κανονικά, κοιτάζει το διαβατήριο μου, όλα καλά, και προχωράει στο εισιτήριο. Το κοιτάζει. Το ξανακοιτάζει. Παίρνει τηλέφωνο. Περιμένει στην γραμμή. Κλείνει, παίρνει έναν άλλο αριθμό. Περιμένει.

Περιμένω κι εγώ, κοιτώντας το ρολόι.

Τελικά κλείνει το τηλέφωνο και μου λέει οτι κάτι δεν πάει καλά με το εισιτήριο και να πάω παρακαλώ στον άλλο πάγκο εκεί δίπλα όπου πουλάνε τα εισιτήρια να συνεννοηθώ; Να αφήσω την [25 κιλών] βαλίτσα μου εδώ; [ρωτάω γεμάτος ελπίδα ο αφελής] Φυσικά και όχι κύριε, να την πάρετε μαζί σας.

Εγώ και το 25κιλό λοιπόν σουρνόμαστε στην πώληση εισιτηρίων. Μετά από κανένα δεκάλεπτο στην ουρά που το νιώθω ατελείωτο σαν επεισόδιο της Λάμψης, φτάνω σε μια δεύτερη κυρία. Εκεί μαθαίνω πως άμα χάσεις μια πτήση ακυρώνεται η κράτηση σου για όλες τις συνδεόμενες. Η κοπέλα στο JFK μάλλον δεν το θεώρησε αυτό σημαντική πληροφορία γιατί δεν νομίζω να μου το είπε, τουλάχιστον όχι αρκετά καθαρά για να το καταλάβω. Κάπου εκεί άρχισαν τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα- παρ' όλο που είχαν περάσει δύο μέρες από τότε που ακυρώθηκε η θέση, η κοπέλα κατάφερε να μου ξαναβρεί θέση. Όμως φυσικά θα έπρεπε να φτάσω στο αεροπλάνο πριν αυτό φύγει αλλιώς δεν θα με περίμενε. Παίρνω το 25κιλο, προχωράω στο check in, η κοπέλα με την οποία είχα μιλήσει πριν έχει φύγει για αυτό πάω όλο θράσος μπροστά από την γραμμή όπου επιτέλους μια τρίτη κοπέλα μου λέει οτι μπορώ να επιβιβαστώ.

Αλλά μια και οι αποσκευές είχαν ήδη φορτωθεί, το 25κιλο έπρεπε να το πάρω μέχρι εκεί ο ίδιος.

Ακολουθεί μια ξέφρενη κούρσα διαμέσου ολόκληρου του terminal 1 μέχρι την πύλη όπου έφτασα κυριολεκτικά καταϊδρωμένος. Όταν με το καλό έφτασα στην θέση μου είπα ένα excuse me στον διπλανό, άφησα το σακίδιο μου στην θέση και πήγα κατ' ευθείαν στη τουαλέτα να βγάλω το ιδρωμένο μπλουζάκι που είχα κάτω από το πουλόβερ. Κι ενώ περιμέναμε το αεροπλάνο να απογειωθεί ο κυβερνήτης μας λέει οτι υπάρχουν κάποια τεχνικά προβλήματα και θα μας πάρει μισή ώρα πριν μπορέσουμε να πετάξουμε.

Εμένα με έπιασαν τα γέλια και δεν νομίζω να κατάλαβε κανείς γιατί. Μετά από τόση γκαντεμιά, μισή ώρα καθυστέρηση δεν σου κάνει πια και τόση αίσθηση.

4 σχόλια:

sexandthenotsuchabigcity είπε...

Εν πειράζει συνάδελφε, το γεγονός πως με είδες εμένα μετά που 3 μήνες στην νήσο Κύπρο αποζημίωσε σε για ούλα!

Ανώνυμος είπε...

Συμπάσχω απόλυτα. Μου θύμισες το Heathrow τη μέρα που χιόνισε στο Λονδίνο. Εκείνο το καταραμένο πρωί που χάρηκα ο αχάπαρος βλέποντας τις νυφάδες να πέφτουν από το βαγόνι του τρένου, πριν να καταλάβω ότι το χιόνι θα μετέτρεπε την απευθείας πτήση έντεκα ωρών σε σειρά (ο θεός να τις κάνει) πτήσεων που κράτησε περισσότερο από 32 ώρες, οκτώ από τις οποίες τις περάσαμε κλεισμένοι μέσα σε ένα αεροπλάνο που δεν έφυγε ποτέ από το gate. ΚΛΑΨΣ!!!

Καλή χρονιά να έχουμε...

sexandthenotsuchabigcity είπε...

hehe kai tora shionizei sto xorko mou. eto kai ena thetiko pou eimai kipro:P

zappa είπε...

egw eimai salonikh edw kai kati meres, kai brexei karekleeees

anyway, shmera gyrnaw a8hna (as einai kala o ose) kai ksananiwnw....eyxomai na perasei kai to synaxi pou me skoptwnei