Περί Καλαμιών ο λόγος

Είναι εδώ και κάτι μήνες που κοιτάζω συχνά το Καλάμι.net, μια ομογενειακή ιστοσελίδα που διατείνεται ότι έχει σαν αποστολή "να προβάλλονται τα σωστά και να σατιρίζονται τα υπόλοιπα των επώνυμων, που καβάλησαν καλάμι".

Και να η γνώμη μου για την αφεντιά του, όπως τους την έστειλα πριν λίγο:

"Δεν μπορώ να πω οτι ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα από την ιστοσελίδα σας. Αν και αρχικά με εξέπληξε η ποικιλία των θεμάτων αλλά και των απόψεων που αντιπροσωπεύονται στις ηλεκτρονικές σελίδες σας, δεν άργησα να διακρίνω μια τάση υφέρποντος εθνικισμού και ιδεολογικού τυχοδιωκτισμού. Στις καλύτερες στιγμές σας φαίνεται πως δεν φοβάστε τίποτα και κανένα- στις χειρότερες γίνεστε ακόμα ένα φερέφωνο των αντιδραστικώτερων φωνών των Ελληνόφωνων μέσων.

Τολμήστε να υπερβείτε την τακτική των ανώνυμων κειμένων και της τυχάρπαστης σύνταξης. Η σοβαρότητα δεν έγκειται στην χρησιμοποίηση φωτογραφιών χωρίς καμιά απόδοση πνευματικών δικαιωμάτων "έτσι για να γελάσουμε". Λυπάμαι ειλικρινά που το λέω, όμως η άρτια τεχνολογικά προσπάθεια σας πάσχει από αρπακολλισμό, και δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σοβαρότητας που είχα όταν πρωτοεπισκέφθηκα την σελίδα σας.

Να 'στε καλά,
Γιώργος Κακούρης"

Λες να καβάλησα εγώ το καλάμι; Μπα, άλλωστε εγώ είμαι μικρό και αθώο, δεν αναπαράγω ιστορίες για "Σοφούς της Σιόν" και άλλα γραφικά, ούτε επηρεάζω και κανένα...

Άτιμο πράγμα ο μαζοχισμός

Κάποτε, όταν πήγαινα να επισκεφτώ την οικογένεια της μάνας στην Ελλάδα, ρωτούσα όλο απορία την γιαγιά μου γιατί βλέπει όλο ευλάβεια το πρόγραμμα του CyprusSAT. "Είναι δυνατόν," έλεγα ο αφελής, "να έχει φύγει κάποιος από την Κύπρο και να πεθυμά την πανηλίθια Κυπριακή πολιτική και τις μαλακιες παντώς είδους από τις οποίες δεν βλέπω την ώρα να ξεφύγω;"

Θα μου πείτε "νοσταλγία της πατρίδας". Εντάξει θα σας πω, γι' αυτό και ακούω Ελληνική μουσική από το e-radio.com.cy και από τον υπολογιστή μου. Για αυτό μια-δυό φορές τον μήνα, όταν μου έρθει η όρεξη, πετάγομαι μέχρι Αστόρια για να φάω παστίτσιο και άλλα πατροπαράδοτα.

Αλλά την φαεινή ιδέα μου να κάτσω να δω τις ειδήσεις του ΡΙΚ μόνο σε οξεία κρίση μαζοχισμού μπορώ να την δικαιολογήσω.

Ανάμεσα σε άκρως Ευρωπαϊκά σήματα, μουσικούλες και ταραταντζούμ, εμφανίζεται η άκρως Ευρωπαϊκή Κενεβέζου και ο πιό Ευρωπαϊκός Τσουρουλλής. [Η λέξη "ευρωπαϊκό" και το πρόθεμα "ευρώ-" έχει γίνει για τους Κύπριους ότι και το πρόθεμα "στρουμφο-" για τα Στρουμφάκια. Ακολουθώ την ίδια τακτική για αυτά τα δύο πολύ συμπαθητικά άτομα που βρέθηκαν στο ΡΙΚ να προσπαθούν αξιοπρεπώς να διασώσουν την εθνική μας μπουνταλοσύνη.]

Από εκεί και πέρα πάμε κάτω- κάτω. Παράδειγμα: λόγω της πιθανότητας να κατεβεί η γρίπη των πουλιών στην Κύπρο, κάποιος αξιωματούχος θεώρησε καλή ιδέα να πει στον κόσμο "όποιοι δουν νεκρό πουλλί να μας το πουν". Πάρα πολύ ιδέα κύριε πώς-σας-λενε. Μια και οι Κύπριοι ως γνωστόν δεν έχουν καμία απολύτως τάση να κάνουν το αγγουράκι παττίχα. Ας ελπίσουμε οτι τα περιστέρια θα κρύβονται για να πεθάνουν αλλιώς βλέπω τον Ζαμπέλλα σε εκστρατεία πεζουνοκάρθαρσης.

Την επόμενη φορά που θα θέλω να μαζοχιστώ θα πάω να βρω μια αυταρχική αφέντρα να με μαστιγώσει. Τι διάολο, Νέα Υόρκη μένω, πιό δύσκολο είναι να βρω παρθένα παρά αφέντρα. Ή αν αποδειχθεί ότι η Dominatrix δεν είναι για την τσέπη μου, θα αρκεστώ στο πατριωτάκι της τον Asterix για να μου ικανοποιήσει την ανάγκη μου για ταπείνωση και εγκεφαλικό πόνο.

Ιστορίες για ημι-αγρίους

Ακολουθεί η άμεση αντίδραση μου μόλις διάβασα αυτό το άρθρο όπως στάληκε σε κατάσταση αλλοφρωσύνης σε φίλο μου [για σκοπούς γνησιότητας διατηρώ τα greenglish]:

Kala toutos o Koulias skeftetai prin na milisei? To "makari na itan panta Proedros" en cute couventa na tin peis pano stin sizitisi, idiotika, giati se tzeino to context en eshei varos. Alla antilambavetai san politikos ti eikona dia mia tethkoia dilosi? Ma hannei? Sindeei tis kouventes tou me to ti simainoun ston pragmatiko kosmo? Aman!

Το να είσαι Κύπριος και να σπουδάζεις δημοσιογραφία και πολιτική σε κάνει να βλέπεις τα γνωστά καθ' ημάς πανυγήρια στις πραγματικές τους διαστάσεις... Ότι μας κάνει "δημοκρατικό κράτος" [τόσο "δημοκρατικό" όσο και "κράτος"] τα κληρονομήσαμε κατά λάθος όταν η Ένωση απέτυχε. Από τότε δεν έχουμε καταλάβει ακόμα ούτε τι σημαίνει δημοκρατία, ούτε τι σημαίνει κράτος.

Εγώ πάντως ανυπομονώ να διαβάσω την επόμενη στήλη του Κ. Κωνσταντίνου στον Πολίτη. Αν το "Κατά Βαρβάρων" αφήσει τον Κουλία έτσι θα χάσω κάθε σεβασμό.